Californië, bekend om zijn geografische diversiteit en zijn rol als een van de meest iconische staten in de Verenigde Staten, staat voor een ernstige uitdaging op milieugebied, waarbij ze gedwongen worden om grote waterproblemen aan te pakken. De afgelopen decennia is de situatie dramatisch verslechterd. Wat vroeger een staat was waar de zon fel scheen en landbouwgrond floreerde, dreigt nu te veranderen in een somber landschap, geplaagd door droogte en verzakkingen. Volgens de NASA, Californië zinkt vanwege de manier waarop grondwater wordt onttrokken om de droogtecrisis het hoofd te bieden. Deze enorme waterwinning heeft ernstige gevolgen gehad voor het grondniveau, met name voor de San Joaquin-vallei, een belangrijk gebied voor de landbouw in de staat.
Uit een rapport van het Jet Propulsion Laboratory blijkt dat de bodemdaling in de San Joaquinvallei bijzonder zorgwekkend is. William Croyle, directeur van het California Department of Water Resources, merkte op dat "verzakking al lang een plaag is voor verschillende regio's in Californië, maar het huidige niveau brengt een infrastructuur in gevaar die miljoenen mensen bedient«. Dit betekent dat de cruciale infrastructuur die de watervoorziening van de staat ondersteunt, gevaar loopt vanwege overmatige grondwateronttrekking.
De San Joaquinvallei is een vitaal gebied dat zich uitstrekt van de delta van de rivieren San JoaquÃn y Sacramento in het noorden, naar het Tehachapi-gebergte in het zuiden en het Coastal-gebergte in het westen. Deze vallei is niet alleen van essentieel belang voor de landbouw van de staat, maar ook voor de drinkwatervoorziening van miljoenen inwoners van Californië. Door de voortdurende waterwinning is het waterpeil in deze regio echter drastisch gedaald. Sinds 1920 is het waterpeil in de vallei gedaald 8,5 meters, wat heeft geleid tot de degradatie van de grondwaterlagen en het verlies van de opslagcapaciteit van het grondwater.
De kosten van deze crisis zijn hoog: de schade door verzakking wordt geschat op honderden miljoenen dollars, vanwege de noodzaak om de aangetaste watersystemen en infrastructuur te repareren en onderhouden. Dit is niet alleen een economische last, maar roept ook ernstige zorgen op over de toekomstige watervoorziening. In een staat waar landbouw een cruciale sector van de economie is, brengt de watercrisis de landbouwproductie en daarmee de voedselzekerheid in gevaar.
Naarmate de droogte aanhoudt, wordt de afhankelijkheid van grondwater groter. Hierdoor ontstaat een vicieuze cirkel waarin overmatige grondwateronttrekking leidt tot bodemdaling, wat de droogte verergert. Zoals hierboven vermeld, heeft de San Joaquinvallei een verzakking ondergaan met een snelheid van ongeveer 25,4 mm per jaar tussen 2006 en 2022, volgens een recent onderzoek gepubliceerd in Communicatie aarde en milieu. Dit fenomeen wordt deels toegeschreven aan een gebrek aan gegevens en eerdere onderzoeken, waarin de bodemdaling in deze regio niet adequaat was gekwantificeerd. Hierdoor is het moeilijk om effectieve maatregelen te implementeren om het probleem te beperken.
De gevolgen van het zinken zijn ernstig, niet alleen voor het milieu, maar ook voor de economie. De snelle en ongelijkmatige daling van de hoogte heeft geleid tot miljoenen dollars kostende reparaties aan kanalen en pijpleidingen die belangrijk water naar steden in Zuid-Californië transporteren. Dit heeft geleid tot kritiek op het waterbeheer en vragen over het huidige landbouwmodel. Hierdoor zijn duizenden grondwaterputten beschadigd en zijn de problemen met de watervoorziening in een van de meest landbouwproductieve regio's ter wereld verergerd.
La verzakking Het ontstaat doordat er water wordt onttrokken aan watervoerende lagen. Dit zijn ondergrondse waterafzettingen die zich tussen sedimenten als zand, grind en klei bevinden. De poriën in deze sedimenten worden gevuld met water. Wanneer er te veel water wordt onttrokken, wordt de bodemstructuur aangetast en verdicht, wat resulteert in een daling van het grondniveau. Tussen 1925 en 1970 leidde het intensief oppompen van grondwater, gedreven door een bloei in de landbouw en de bevolkingsgroei, tot meer dan 10,359.95 km ² op sommige plaatsen meer dan 30 cm land is gezakt, een fenomeen dat in een rapport wordt beschreven als "een van de grootste veranderingen van het aardoppervlak die aan de mensheid kunnen worden toegeschreven."
In de huidige context, waarin klimaatverandering ook droogtes en spanningen in de watervoorziening verergert, zijn de bodemdalingssnelheden dramatisch toegenomen. Onderzoekers zoals Rozemarijn Ridder hebben gewaarschuwd dat bodemdaling niet alleen een direct probleem is, maar ook op de lange termijn uitdagingen oplevert voor het waterbeheer en de landbouw in Californië. In veel gevallen hebben de grondwaterstanden historische dieptepunten bereikt en door de toenemende droogte zijn we afhankelijker geworden van deze bronnen. Dit versnelt de bodemdaling.
Uit recent onderzoek blijkt dat het veranderen van waterbeleid en -beheer cruciaal is om de crisis aan te pakken. Boeren en waterbeheerders moeten een duurzamere aanpak hanteren, waarbij ze onder meer grondwateraanvulling en waterbehoud toepassen. Dit is essentieel om de effecten van klimaatverandering in veel regio's te beperken. De implementatie van technologieën voor het verzamelen en opslaan van water, evenals het gebruik van technieken voor behoud van landbouw, zijn essentieel om de effecten van overmatig pompen, dat verband houdt met de klimaatverandering. Uit een aantal casestudies is gebleken dat het aanvullen van grondwaterlagen, zoals het systeem dat Don Cameron op zijn ranch in Fresno heeft geïmplementeerd, bijdraagt ​​aan het herstel van de grondwaterstand.
Omdat steeds meer mensen zich realiseren hoe belangrijk het is om water te besparen, wordt er gewerkt aan het informeren van het publiek over de noodzaak om waterbronnen effectiever te beheren. Overheidsbeleid moet ook aansluiten op de behoefte aan duurzaamheid en waterbeheer, en ervoor zorgen dat er maatregelen worden genomen om de waterbronnen van Californië te beschermen.
De huidige situatie in Californië is een wake-upcall voor de noodzaak om de watercrisis niet alleen aan te pakken door middel van infrastructuur, maar ook door een culturele verandering in de manier waarop water wordt waargenomen en gebruikt. Het voortbestaan ​​van een van de meest productieve landbouwgebieden ter wereld hangt af van het vermogen van de inwoners om zich aan te passen aan veranderende klimaatomstandigheden en hun waterbeheerpraktijken. Dat betekent dat we opnieuw moeten nadenken over de manier waarop we water winnen, efficiëntere technologieën moeten invoeren en ervoor moeten zorgen dat toekomstige generaties kunnen genieten van de belangrijkste hulpbron van de staat.
