De meest gewilde grote goudklompjes worden voornamelijk gevormd in kwartsaders. De processen die aan de oprichting ervan ten grondslag liggen, zijn echter dubbelzinnig gebleven. Een recent onderzoek door geologen in Australië biedt belangrijke informatie over waar belangrijke aderen van dit mineraal kunnen worden ontdekt. Het onderzoek concludeert dat aardbevingen een elektrisch veld in het kwarts opwekken, wat vervolgens de afzetting van goudklompjes vergemakkelijkt.
In dit artikel gaan we je vertellen hoe wetenschappers dat doen Ze ontdekken de vorming van gigantische goudklompjes uit kwarts onder invloed van aardbevingen.
Kwarts eigenschappen
Kwarts is geclassificeerd als een piëzo-elektrisch mineraal, wat betekent dat het een elektrisch veld produceert wanneer het wordt blootgesteld aan geologische spanningen, zoals die veroorzaakt door een aardbeving. Voortbouwend op deze kennis voerde een onderzoeksteam van de Monash Universiteit in Melbourne laboratoriumexperimenten uit met kwartskristallen ondergedompeld in een vloeistof die opgelost goud bevatte. Ze simuleerden de seismische golven van een aardbeving om spanning op het kristal uit te oefenen en spanning te genereren.
Er was al vastgesteld dat de primaire goudafzettingen, samen met de grotere goudklompjes, geconcentreerd waren in kwartsaders die zich in seismische zones bevonden, orogeen goud genoemd. Deze aderen zijn het resultaat van druk die wordt uitgeoefend door aardbevingen in de oudheid. Het onderliggende mechanisme dat verantwoordelijk is voor de concentratie van deze belangrijke goudklompjes was ons echter niet duidelijk.
“Deze deskundige bevestigt dat talrijke kleine seismische trillingen de concentratie goud in deze vloeistoffen kunnen veroorzaken, vanwege de geleidende eigenschappen van goud, het proces waarbij goudklompjes worden gevormd.". Vervolgens vindt er een reeks piëzo-elektrische verschijnselen plaats.
Piëzo-elektriciteit
Piëzo-elektriciteit is een fenomeen dat waarneembaar is in veel alledaagse voorwerpen, waaronder kwartshorloges en aanstekers op gasfornuizen, waarbij een kleine mechanische kracht een elektrische spanning genereert, die zich manifesteert als energie of een vonk. Het mineraalkwarts, dat normaal gesproken aanzienlijke goudafzettingen bevat, heeft vergelijkbare eigenschappen. Daarom, Wetenschappers hebben nagedacht over de implicaties van de vraag of door aardbevingen veroorzaakte stress analoge effecten zou kunnen hebben in het binnenste van de aarde.
Om hun hypothese te testen dompelden de onderzoekers kwartskristallen onder in een goudrijke vloeistof en gebruikten ze een motor om spanning uit te oefenen, waardoor de seismische activiteit van een aardbeving werd gesimuleerd. Na het experiment werden de kwartsmonsters onderworpen aan microscopisch onderzoek om te bepalen of er goud was afgezet.
"De bevindingen waren onverwacht", zegt professor Andy Tomkins, een van de auteurs van het onderzoek van de School of Earth, Atmosphere and Environment van Monash University. Hij legt uit dat “het onder spanning staande kwarts niet alleen de elektrochemische afzetting van goud op het oppervlak vergemakkelijkte, maar ook leidde tot de vorming en accumulatie van gouden nanodeeltjes. Nieuwsgierig, "Goud toonde een voorkeur om zichzelf te storten op reeds bestaande goudkorrels in plaats van nieuwe te genereren."
In het licht van deze bevindingen stellen de auteurs van het onderzoek, dat verscheen in het tijdschrift Nature Geoscience, dat het proces dat in het laboratorium wordt gerepliceerd ook in de natuur kan voorkomen. Ze suggereren dat vloeistof verrijkt met opgelost goud de spleten van een kwartsader kan doordringen, wat kan leiden tot de vorming van klompjes wanneer een aardbeving een elektrisch veld in het kwarts induceert.
Ontdekkingen
Na de initiële goudafzetting kunnen door daaropvolgende piëzo-elektrische gebeurtenissen extra lagen worden toegevoegd, waardoor mogelijk de ontwikkeling van grotere goudklompjes en de ingewikkelde goudnetwerken die vaak in aderbreuken worden waargenomen, kunnen worden opgehelderd. Dit proces duurt opmerkelijk lang.
Naarmate de tijd vordert, kan dit proces resulteren in de creatie van substantiële goudvoorraden, die uiteindelijk aanleiding geven tot de grote goudklompjes die zowel schatzoekers als geologen hebben verbaasd. Hoewel de geologische tijd inherent langzaam is, benadrukken experts dat het verschijnen van deze enorme goudklompjes niet onmiddellijk na een aardbeving plaatsvindt. Dit zijn aardbevingen die zich gedurende de uitgebreide geschiedenis van de aarde hebben voorgedaan.
Vorming van grote goudklompjes als gevolg van aardbevingen
Christopher Voisey en zijn team berekenden de piëzo-elektrische spanning die kwarts zou kunnen genereren als reactie op aardbevingen. Vervolgens gingen ze naar het laboratorium, waar ze kwartskristallen onderdompelden in een oplossing die opgelost goud bevatte en de seismische golven simuleerden die kenmerkend zijn voor een aardbeving om spanning op het kristal uit te oefenen, waardoor een piëzo-elektrische spanning werd geïnduceerd. Als gevolg hiervan gouden nanodeeltjes begonnen zich op te hopen op het oppervlak van het kwarts. De door het kwarts geproduceerde spanning was voldoende om het afzettingsproces op gang te brengen.
De auteurs beweren dat dit proces kan plaatsvinden zonder de noodzaak van een laboratoriumomgeving, wat suggereert dat het op natuurlijke wijze zou kunnen plaatsvinden. Dit daagt het idee uit dat goud een eindig mineraal in de natuur is, waarvan de hoeveelheid sinds de vorming van de aarde statisch is gebleven.
De onderzoekers suggereren dat een vloeistof die opgelost goud bevat, de kloven van een kwartsader kan binnendringen en vervolgens in goudklompjes kan veranderen wanneer een aardbeving een elektrisch veld in het kwarts induceert. Na de initiële goudafzetting zou er extra goud kunnen worden gegenereerd bovenop de bestaande afzettingen als gevolg van daaropvolgende piëzo-elektrische gebeurtenissen, wat de ontwikkeling van grotere goudklompjes zou verklaren.
In maart vorig jaar trof een aardbeving met een kracht van 5,7 de centrale regio van Papoea-Nieuw-Guinea, Indonesië, wat de herhaling van dergelijke seismische activiteit markeerde. Dit gebied is de thuisbasis van de Grasberg-mijn, erkend als de grootste ter wereld, evenals de Lihir-mijn. Daarnaast, De Cortez-goudmijn, gelegen in Nevada, Verenigde Staten, wordt geassocieerd met een belangrijke seismische zone.
Wetenschappers schatten dat het goudgehalte van de aarde ongeveer een honderdmiljoenste deel van de totale massa bedraagt, wat overeenkomt met ongeveer 60 biljoen ton. Het grootste deel van dit goud bevindt zich echter in de kern van de aarde, waardoor het momenteel niet toegankelijk is met bestaande menselijke technologie. Bijgevolg lijkt het erop dat de wetenschappelijke vooruitgang zich sneller ontwikkelt in de richting van de ontwikkeling van nieuwe creaties in plaats van de winning van al bestaand goud.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over de ontdekking van de vorming van gigantische goudklompjes uit kwarts onder invloed van aardbevingen.