Er wordt vaak beweerd dat het geheugen voor weersgebeurtenissen kort is, wat resulteert in een beperkte retentie van extreme gebeurtenissen, wat we vaak overdrijven. Er bestaat een heersende overtuiging onder mensen van alle leeftijden dat de winters aanzienlijk zijn veranderd ten opzichte van hun historische patronen. Maar is deze overtuiging juist? Is het waar dat de winters in Spanje korter worden?
In dit artikel gaan we analyseren: Als de winters in Spanje steeds korter worden.
Koude dagen in Spanje
Jarenlang is een lager dan verwachte frequentie van koude dagen gedocumenteerd, die wordt toegeschreven aan fundamentele natuurlijke variabiliteit, samen met over het algemeen verhoogde minimumtemperaturen, in overeenstemming met de voorspellingen van verschillende klimaatveranderingsscenario's. Eén van hen voorspelt een afname van de lengte van de winters en een toename van de lengte van de zomers. Een studie van César Rodríguez onderzocht temperatuurgegevens van verschillende observatoria in het hele land ontdekte dat de zomers met 4 tot 15 dagen per decennium langer worden, afhankelijk van de regio. Op basis van dit onderzoek werd een soortgelijke analyse uitgevoerd op het hele nationale grondgebied. Deze huidige studie heeft tot doel dezelfde evaluatie specifiek voor de winter uit te voeren.
Welke methodologie werd gebruikt om de berekeningen uit te voeren?
Om de mogelijke veranderingen van de winter te bepalen, is de eerste taak het vaststellen van een definitie van de winter en de duur ervan. De analyse is uitgevoerd met behulp van de ERA5-heranalysedatabase van de Copernicus Climate Change Service (C3S), die gegevens per uur biedt vanaf 1940 tot heden, met een ruimtelijke resolutie van 0,25⁰ voor zowel de breedtegraad als de lengtegraad. Voor elk specifiek punt zijn de volgende berekeningen uitgevoerd:
Voor de periode daartussen is de gemiddelde dagtemperatuur bepaald 1 december en 28 februari voor het schiereiland en de Balearen, of tussen 15 december en 15 maart voor de Canarische Eilanden, voor de jaren 1991 tot en met 2020. Om te voorkomen dat perioden buiten de winter worden opgenomen die minimumtemperaturen vertoonden die kenmerkend zijn voor dat seizoen, maar die aanzienlijk afweken van de typische winteromstandigheden (inclusief lage maximumtemperaturen), werd de gemiddelde temperatuur in plaats van de minimumtemperatuur gebruikt.
Op deze manier Periodes, vaak indicatief voor de lente, die misleidend zouden kunnen zijn en het winterseizoen onnodig zouden kunnen verlengen, zijn effectief uitgesloten. Vervolgens werd een drempel vastgesteld op basis van het 70e percentiel van de verdeling van de dagelijkse gemiddelde temperaturen, waardoor uitschieterdagen met aanzienlijk hoge positieve afwijkingen konden worden geëlimineerd. In onderstaande afbeelding zijn de drempelwaarden per locatie weergegeven.
Voor elk jaar van 1940 tot 2022 werd de voortschrijdend gemiddelde temperatuur over negen dagen berekend en werden de begin- en einddagen van het jaar die de aangegeven temperatuurdrempel bereikten of eronder vielen, geïdentificeerd. Om de schijn van valse positieven te voorkomen, Er werd gekozen voor een verlengde winterperiode in plaats van te focussen op één enkele lente- of herfstdag gekenmerkt door een ongewoon lage temperatuur. De temperatuur op een specifieke dag werd bepaald door het middelen van de waarden van de vier dagen ervoor en de vier dagen erna, wat resulteerde in een totaal van negen dagen.
Ten slotte werden de data van de 82 winters onderzocht op stijgende of dalende trends door toepassing van de Mann-Kendall-test. Hoewel de methodologie en drempels subjectief lijken, laten de resultaten consistent en vergelijkbaar gedrag zien wanneer bepaalde parameters worden gewijzigd (waaronder percentielen, data, klimatologische periode, enz.), wat erop wijst dat de winterlengte inderdaad afneemt. Het is echter essentieel om te erkennen dat de bevindingen als een benadering moeten worden beschouwd en niet als definitieve of rigide waarden.
Winterdaling
Uit onderzoek blijkt dat het winterseizoen in bijna alle gebieden sinds de jaren veertig van de vorige eeuw aanzienlijk is afgenomen. Deze daling is minder uitgesproken in de zuidwestelijke regio van het schiereiland, terwijl de centrale en oostelijke gebieden een significantere daling laten zien, waarbij veel plaatsen een daling met nog meer te zien krijgen. dan een maand. Gemiddeld De lengte van de winters is tegenwoordig een maand korter dan halverwege de 20e eeuw.
Er zijn regio's waar de trend niet met meer dan 95% zekerheid kan worden bevestigd (p-waarde groter dan 0,05). In procenten uitgedrukt, In meer dan de helft van het land is de winter met meer dan 30% ingekort. Het is belangrijk om te benadrukken dat deze belangrijke trend ook wordt waargenomen in de maritieme regio's van de Canarische Eilanden, waar de daling zelfs nog uitgesprokener en duidelijker is dan op het schiereiland. Een deel van de verklaring voor dit fenomeen kan liggen in de lagere temperatuuramplitudes die in de archipel worden ervaren; Als gevolg hiervan kunnen zelfs kleine temperatuurschommelingen aanzienlijke veranderingen in de seizoenskalender veroorzaken.
Het is essentieel om te erkennen dat een neerwaartse trend niet betekent dat elke winter korter is dan zijn voorganger. De afgelopen tien jaar zijn er winters geweest van verschillende duur, maar als we een breder tijdsbestek bekijken, Er wordt een toenemende prevalentie van kortere winters waargenomen, samen met een vermindering van de totale duur ervan.
Winter en winter herfst
De lengte van de winters neemt af als gevolg van de “diefstal” van zowel de lente als de herfst. Deze geleidelijke uitbreiding is niet uniform en vertoont over het algemeen een significantere toename in de lente dan in de herfst. Het verlengen van de lente, "invernavera" genoemd, is vooral duidelijk in de zuidelijke, centrale en oostelijke regio's van het schiereiland, waar in veel gebieden sprake is van een toename van meer dan drie weken. Bovendien wordt deze trend in een groot deel van het grondgebied waargenomen. Een soortgelijk patroon wordt waargenomen op de Canarische Eilanden. Er kan dus worden geconcludeerd dat de verkorting van de lente als gevolg van de verlenging van de zomer wordt gecompenseerd door de verlenging ervan ten koste van de winter.
Wat het fenomeen van de vermindering van de winter in de herfst betreft, genaamd "inverotoño", is de omvang minimaal. In de zuidelijke regio's en enkele oostelijke gebieden is de daling opmerkelijk laag. met een zekerheidsniveau dat niet hoger is dan 95%. Aan de andere kant bedraagt de trend in andere regio's meer dan tien dagen en is de zekerheid vrij duidelijk. Met name op de Canarische Eilanden wordt de herfst in de westelijke gebieden langer en duurt meer dan drie weken. De resultaten van deze analyse nodigen uit tot speculatie over de potentiële duur van de winter over 82 jaar; Dergelijke projecties moeten echter met grote voorzichtigheid worden benaderd.
De geleidelijke achteruitgang van de winter wordt gekenmerkt door niet-lineaire en niet-monotone patronen, met perioden van uitgesproken trends, stagnatie en zelfs lichte stijgingen. Over het algemeen wordt op het schiereiland sinds de jaren 1980 en 1990 een neerwaartse trend waargenomen, die overeenkomt met de tweede helft van de onderzochte periode. In plaats van, Op de Canarische Eilanden werd deze trend pas halverwege de jaren negentig ervaren. Het is daarom aannemelijk dat de winterreductie een versnelling doormaakt.
Het bewijs komt overeen met de opvatting dat de winters korter worden, een trend die overeenkomt met projecties met betrekking tot klimaatverandering. Deze afname van de winterduur wordt tot op zekere hoogte gecompenseerd door een verlenging van de lente, terwijl de effecten die in de herfst worden waargenomen minder significant zijn.