Stijgende zeespiegel Het is een van de effecten van klimaatverandering waar kuststeden als Londen of Los Angeles het meest bang voor zijn. Bij de stijgende zeespiegel kunnen alle economische activiteiten en de huizen van miljoenen mensen letterlijk onder water lopen.
Hiervoor is de Algemene Directie Duurzaamheid Kust en Zee gestart de aanpassingsstrategie van de Spaanse kust aan klimaatverandering. Spanje is een zeer kwetsbaar land voor de gevolgen van klimaatverandering en moet, gezien de stijgende zeespiegel, oplossingen vinden. Wat is aanpassing aan de klimaatverandering aan de kust?
Aanpassingsstrategie van de Spaanse kust aan klimaatverandering
Dit initiatief heeft als doel een diagnose te stellen van de risico's die klimaatverandering met zich meebrengt voor de kustgebieden. Zodra de risico's van kuststeden zijn geanalyseerd, kunnen haalbare en haalbare maatregelen worden genomen om de zeespiegelstijging tegen te gaan. Een goed begrip van de effecten van het klimaat is essentieel, zoals vermeld in andere artikelen op de verschillen tussen klimaatverandering en opwarming van de aarde en zijn relatie met aanpassing van infrastructuur in verschillende regio's.
De stijging van de zeespiegel is ongetwijfeld de belangrijkste consequentie van klimaatverandering die de kusten het meest treft, omdat het verlies van grondgebied betekent als gevolg van de achteruitgang van de kustlijn. Bovendien veroorzaakt de stijgende zeespiegel ook zoutindringing in estuaria en grondwaterlagen (waardoor meer opgeslagen drinkwater verloren gaat), kusterosie, direct verlies van ecosystemen door opwarmend zeewater en een toename van de frequentie en intensiteit van stormen. Rapporten over kustoverstromingen zijn alarmerend en tonen de urgentie van actie, evenals de groei van steden die zouden kunnen verdwijnen als er geen effectieve maatregelen worden genomen.
Omdat de maatregelen tegen klimaatverandering die zijn vastgelegd in de Overeenkomst van Parijs nog geen vruchten beginnen af te werpen, moet Spanje op zoek gaan naar alternatieven voor aanpassing. De strategie stelt drie soorten interventies voor om deze effecten te stoppen: fysiek, sociaal en institutioneel. Maatschappelijke initiatieven nemen de vorm aan van infrastructuuraanpassing of de implementatie van op de natuur gebaseerde oplossingen, zoals het herstellen van duinen of wetlands. Deze prestatie is gerelateerd aan de investering in groene infrastructuur wat als de sleutel tot betere aanpassing wordt beschouwd. Sociale maatregelen hebben betrekking op training of het delen van informatie, inclusief het opzetten van waarschuwingssystemen. Tot slot zijn er de institutionele maatregelen die betrekking hebben op het creëren van fiscale prikkels of regelgeving die duurzaam gebruik van de kust stimuleren. Het belang van onderwijs over deze kwesties is van vitaal belang, zoals blijkt uit de aanpassing van planten aan klimaatverandering.
Een van de grote problemen met deze strategie is dat heeft geen economische prognose, de voorgestelde maatregelen zullen veeleer moeten worden gefinancierd door het ministerie van Landbouw en Milieu.