Het fenomeen van smeltende gletsjers, dat in de loop van de 20e eeuw steeds duidelijker werd, zorgt ervoor dat het ijs op de planeet opraakt. De belangrijkste factor die bijdraagt aan dit probleem is menselijke activiteit, met name de uitstoot van koolstofdioxide en andere gassen die de opwarming van de aarde veroorzaken. De evolutie van deze belangrijke hoeveelheden geherkristalliseerde sneeuw is essentieel voor zowel de zeespiegel als de mondiale stabiliteit. Al meer dan vijftig jaar trekken de gletsjers op aarde zich stilletjes terug als reactie op de meedogenloze voortschrijding van de klimaatverandering.
In dit artikel vertellen we je de gevolgen van het smelten van het poolijs.
Ontwikkeling van een gletsjer
Grote massa's bewegend ijs ontstaan wanneer sneeuw zich ophoopt in koude gebieden, en wordt vervolgens compacter en herkristalliseert. Dit proces wordt geïllustreerd door berggletsjers en poolgletsjers, die niet mogen worden verward met de immense ijskappen in het noordpoolgebied. Gletsjers kunnen worden geclassificeerd op basis van hun morfologie (zoals een ijsveld, cirquegletsjer of dalgletsjer), maar ook door het klimaat (polair, tropisch of gematigd) of door de thermische omstandigheden (koude, hete of polythermische basis).
De ontwikkeling van een gletsjer is een proces dat duizenden jaren duurt en waarvan de afmetingen afhangen van de hoeveelheid ijs die deze in de loop van de tijd vasthoudt. De beweging van deze ijsmassa's lijkt sterk op die van rivieren, aangezien gletsjers bijdragen aan riviersystemen tijdens perioden van smeltend ijs. Hun snelheid wordt bepaald door de wrijving die ze tegenkomen en de helling van het terrein waarop ze reizen. Gletsjers bedekken ongeveer 10% van het aardoppervlak en vormen, samen met ijskappen, Ze vertegenwoordigen bijna 70% van de zoetwatervoorraden van de planeet.
De factoren die bijdragen aan het smelten van gletsjers
De stijging van de temperatuur op aarde heeft ongetwijfeld bijgedragen aan het historische smelten van gletsjers. Momenteel dreigt de snelle voortgang van de klimaatverandering deze ijsformaties binnen ongekende tijdsbestekken te elimineren. Hieronder vindt u een gedetailleerde analyse van de factoren die bijdragen aan het smelten van gletsjers:
- De concentratie van koolstofdioxide en andere broeikasgassen (BKG) in de atmosfeer, die voortkomt uit menselijke activiteiten zoals industriële processen, transport, ontbossing en de verbranding van fossiele brandstoffen, draagt bij aan de opwarming van de aarde en het smelten van gletsjers.
- De opwarming van de oceaan is een kritisch fenomeen, aangezien de oceanen 90% van de overtollige warmte van de aarde absorberen, wat een aanzienlijke invloed heeft op het smelten van mariene gletsjers, vooral in de poolgebieden en langs de kusten van Alaska (Verenigde Staten).
- De klimaatverandering wordt veroorzaakt door de opwarming van de aarde, met als gevolg het smelten van de poolijskappen. Ongeveer 13% van het Arctische zee-ijs verdwijnt elk decennium, en in de afgelopen dertig jaar is Er is sprake van een opmerkelijke vermindering van 95% in het oudste en dikste ijs in het Noordpoolgebied.
Als de emissies ongecontroleerd blijven stijgen, zou het Noordpoolgebied in de zomer van 2040 ijsvrij kunnen zijn. De gevolgen van veranderingen in het Noordpoolgebied reiken echter verder dan de geografische grenzen. De afname van het zee-ijs heeft aanzienlijke en wijdverbreide mondiale gevolgen.
Gevolgen van het smelten van de Noordpool
Weersomstandigheden
Het Noordpoolgebied en Antarctica functioneren als koelkasten voor de planeet. Door hun uitgebreide dekking van witte sneeuw en ijs kunnen ze warmte terug de ruimte in reflecteren, waardoor ze een evenwicht behouden met andere warmte-absorberende gebieden in de wereld. Een vermindering van het ijs resulteert in minder warmtereflectie, wat leidt tot een wereldwijde toename van de intensiteit van hittegolven. Bovendien draagt dit fenomeen bij aan strengere winters: de polaire straalstroom, een hogedrukwind die de Noordpoolzone omringt, Het wordt gedestabiliseerd door warmere lucht, waardoor het naar het zuiden beweegt en ijskoude temperaturen met zich meebrengt.
Gemeenschappen langs de kust
Van 1900, Het mondiale gemiddelde zeeniveau is tussen de 17 en 20 cm gestegen en blijft verslechteren. Kuststeden en kleine eilandlanden worden geconfronteerd met grotere risico's als gevolg van de stijgende zeespiegel, waardoor overstromingen aan de kust en stormvloeden toenemen, waardoor extreme weersomstandigheden nog gevaarlijker worden. Het smelten van de Groenlandse ijskapgletsjers dient als indicator om de stijging van de zeespiegel te voorspellen; Als deze ijskap volledig zou smelten, wordt verwacht dat het mondiale zeeniveau met 6 meter zou kunnen stijgen.
eten
Gewassen die de mondiale voedselsystemen ondersteunen, lijden al aanzienlijke schade als gevolg van polaire vortexen, toegenomen hittegolven en grillige weerpatronen als gevolg van ijsverlies. Deze instabiliteit is voorbestemd om te leiden tot stijgende prijzen voor iedereen en tot intensivering van de crises voor de meest kwetsbare bevolkingsgroepen over de hele wereld.
Transport
Terwijl het ijs smelt, ontstaan er nieuwe scheepvaartroutes in het Noordpoolgebied. Hoewel deze routes een aantrekkelijke mogelijkheid bieden voor snel transport, brengen ze aanzienlijke gevaren met zich mee. Een toename van scheepswrakken of olielekkages vergelijkbaar met de Exxon Valdez-ramp in regio’s waar reddings- of opruimingsteams moeilijk toegang toe hebben.
Wild leven
Naarmate de omvang van het zee-ijs afneemt, vereist het voortbestaan van soorten die afhankelijk zijn van dit leefgebied aanpassing of resulteert dit in uitsterven. IJsverlies en het smelten van de permafrost vormen aanzienlijke uitdagingen voor de natuur ijsberen, walrussen, poolvossen, sneeuwuilen, rendieren en vele andere soorten, inclusief mensen. Dieren in het wild en menselijke populaties komen elkaar steeds vaker tegen, wat vaak tot conflicten leidt, omdat dieren naar gebieden in het Noordpoolgebied migreren op zoek naar een toevluchtsoord vanwege het verdwijnen van hun zee-ijsmilieu.
Permanent bevroren grond
Grote hoeveelheden methaan, een broeikasgas dat een grote rol speelt bij de klimaatverandering, worden opgeslagen in Arctisch ijs en permafrost, dat wordt gedefinieerd als grond die permanent bevroren blijft. Door het smelten van deze gebieden komt methaan vrij, wat het opwarmingsproces versnelt. Dit fenomeen leidt vervolgens tot verder smelten of smelten van ijs en permafrost, waardoor extra methaan vrijkomt, waardoor de dooicyclus in stand wordt gehouden. Naarmate het tempo van het ijsverlies toeneemt en de afbraak van de permafrost versnelt, zullen waarschijnlijk de meest alarmerende voorspellingen voor de klimaatverandering naar voren komen.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over de gevolgen van het smelten van het poolijs.