Op de middelbare school leer je dat de continenten gedurende de geschiedenis van de aarde niet stil hebben gestaan. Integendeel, ze zijn continu in beweging. alfred wegener was de wetenschapper die presenteerde continentale drifttheorie op 6 januari 1921. Dit is een voorstel dat een revolutie teweegbracht in de geschiedenis van de wetenschap, aangezien het het concept van aardse dynamiek veranderde. Sinds de implementatie van deze theorie van de beweging van de continenten, is de configuratie van de aarde en de zeeën volledig veranderd.
Maak diepgaand kennis met de biografie van de man die deze zeer belangrijke theorie ontwikkelde die zoveel controverse veroorzaakte. Lees verder voor meer informatie
Alfred Wegener en zijn roeping
Theorie van continentale drift
Wegener was soldaat in het Duitse leger, hoogleraar meteorologie en een eersteklas reiziger. Hoewel de theorie die hij presenteerde verband hield met de geologie, was de meteoroloog in staat om de omstandigheden in de binnenste lagen van de aarde volledig te begrijpen en deze te baseren op wetenschappelijk bewijs. Hij kon de verplaatsing van de continenten op een samenhangende manier uiteenzetten, op basis van vrij overtuigende geologische bewijzen.
Niet alleen geologisch bewijs, maar biologisch, paleontologisch, meteorologisch en geofysisch. Wegener moest diepgaande studies uitvoeren naar terrestrisch pelomagnetisme. Deze studies hebben gediend als basis voor de huidige theorie van de platentektoniek. Het is waar dat Alfred Wegener de theorie heeft kunnen ontwikkelen waarmee continenten kunnen bewegen. Hij had echter geen overtuigende verklaring voor welke kracht hem in beweging kan brengen.
Daarom worden na de verschillende studies ondersteund door de theorie van continentale drift, oceaanbodems en aards paleomagnetisme, platentektoniek ontstond. Anders dan tegenwoordig bekend, dacht Alfred Wegener in termen van beweging van continenten en niet van tektonische platen. Dit idee was en blijft schokkend, omdat het in dat geval catastrofale gevolgen zou hebben voor de menselijke soort. Bovendien was het de moed om zich een kolossale kracht voor te stellen die verantwoordelijk was voor het verplaatsen van hele continenten. Dat dit op deze manier gebeurde betekende de totale hercompositie van de aarde en de zeeën in de loop van de geologische tijd.
Hoewel hij de reden niet kon vinden waarom de continenten zich verplaatsen, had hij grote verdienste in zijn tijd al het mogelijke bewijs te verzamelen om deze beweging tot stand te brengen.
Geschiedenis en begin
Toen Wegener begon in de wereld van de wetenschap, was hij enthousiast om Groenland te verkennen. Hij had ook een grote aantrekkingskracht gehad op een wetenschap die behoorlijk modern was: de Meteorologie. Destijds was het meten van de atmosferische patronen die verantwoordelijk zijn voor veel stormen en winden veel complexer en minder nauwkeurig. Toch wilde Wegener zich wagen aan deze nieuwe wetenschap. Ter voorbereiding op zijn expedities naar Antarctica maakte hij kennis met lange wandelprogramma's. Hij wist ook hoe hij het gebruik van vliegers en ballonnen voor meteorologische waarnemingen onder de knie moest krijgen.
Hij verbeterde zijn vaardigheden en techniek in de luchtvaartwereld en behaalde in 1906 samen met zijn broer Kurt een wereldrecord. Het record dat hij vestigde was 52 uur onafgebroken vliegen. Al deze voorbereidingen wierpen hun vruchten af toen hij werd uitgekozen als meteoroloog voor een Deense expeditie die naar het noordoosten van Groenland vertrok. De expeditie duurde bijna 2 jaar.
Tijdens Wegener's tijd in Groenland deed hij een verscheidenheid aan wetenschappelijke studies over meteorologie, geologie en glaciologie. Daarom zou het op de juiste manier kunnen worden gevormd om het bewijs vast te stellen dat continentale drift zou weerleggen. Tijdens de expeditie had hij enkele belemmeringen en dodelijke slachtoffers, maar die beletten hem niet een grote reputatie op te bouwen. Hij werd beschouwd als een bekwaam expeditionair, evenals een poolreiziger.
Toen hij terugkeerde naar Duitsland, had hij grote hoeveelheden meteorologische en klimatologische waarnemingen verzameld. Voor het jaar 1912 maakte hij nog een nieuwe expeditie, dit keer op weg naar Groenland. Samen gemaakt Deense ontdekkingsreiziger JP Koch. Hij maakte een lange tocht te voet langs de ijskap.
Na continentale drift
Er wordt weinig gezegd over wat Alfred Wegener deed na zijn ontdekking van de continentendrift. In 1927 besloot hij met steun van de Duitse Onderzoeksvereniging een nieuwe expeditie naar Groenland te ondernemen. Gezien de ervaring en reputatie die de theorie van de continentendrift had opgebouwd, was hij de meest geschikte persoon om de expeditie te leiden.
Het belangrijkste doel was lom een weerstation te bouwen dat systematische klimaatmetingen mogelijk zou maken. Op deze manier kon meer informatie worden verkregen over stormen en de effecten ervan op transatlantische vluchten. Ook op het gebied van meteorologie en glaciologie werden andere doelstellingen vastgesteld om kennis te vergaren over de redenen waarom de continenten bewogen, naast het bestuderen van de Appalachen.
De belangrijkste expeditie tot dan toe vond plaats in het jaar 1929. Met dit onderzoek werden zeer relevante gegevens verkregen voor de tijd waarin ze zich bevonden. En het was mogelijk om te weten dat de dikte van het ijs meer dan 1800 meter diep was.
Zijn laatste expeditie
De vierde en laatste expeditie werd in 1930 met grote moeilijkheden vanaf het begin uitgevoerd. Leveringen van binnenlandse faciliteiten kwamen niet op tijd aan. De winter kwam sterk binnen en het was voor Alfred Wegener reden genoeg om te proberen een basis voor onderdak te bieden. Het gebied werd geplaagd door harde wind en sneeuwval, waardoor de ingehuurde Groenlanders deserteerden. Deze storm vormde een gevaar voor de overleving.
De weinigen die over Wegener waren overgebleven, moesten in de maand september lijden. Met nauwelijks proviand kwamen ze in oktober aan op het station met een van hun metgezellen bijna bevroren. Hij kon de reis niet voortzetten. Een wanhopige situatie waarin geen eten of brandstof was (er waren maar twee van de vijf mensen).
Omdat de voorraad schaars was, moest men op zoek naar meer. Wegener en zijn metgezel Rasmus Villumsen waren degenen die naar de kust terugkeerden. Alfred vierde zijn vijftigste verjaardag op 1 november 1930 en ging de volgende ochtend op zoek naar proviand. Tijdens die zoektocht naar voorraden werd vernomen dat er sterke windstoten waren en temperaturen van -50 ° C. Daarna werden ze nooit meer levend gezien. Het lichaam van Wegener werd op 8 mei 1931 onder de sneeuw gevonden, gewikkeld in zijn slaapzak. Noch het lichaam van de metgezel, noch zijn dagboek konden worden teruggevonden, waar zijn laatste gedachten zouden zijn.
Zijn lichaam is er nog steeds en daalt langzaam af in een enorme gletsjer, die ooit zal zweven als een ijsberg.
